Lopen is meer dan louter conditietraining. Ik maak er graag een sport van om de ondergrond in te schatten en en cours de route een passend parcours uit te stippelen. Dat is zeker op deze donkere decemberdagen een hele uitdaging. Zo ook vandaag. Ongeveer halverwege kon ik ofwel de grote baan blijven volgen ofwel rechts afslaan naar een onverlichte veldweg die steil omhoog slingerde. Getriggerd door een vlammende lichtbron op de heuveltop bond ik mijn stoute schoenen aan. Even voelde ik me één der Bremer stadsmuzikanten, ook al wist ik dat me boven geen rovershol wachtte, maar het hel verlichte oefenterrein van een manege. Ik was desalniettemin opgelucht.
|